Tuinhistorisch onderzoek is een dynamisch proces, wat veel eigenaren niet vaak doorlopen. Deze handreiking biedt kaders voor dit type onderzoek, voor zowel de vorm als de methode. Het rapport “Richtlijnen Tuinhistorisch Onderzoek” is een essentieel document voor professionals betrokken bij het beheer, onderzoek en behoud van groen erfgoed. Deze richtlijnen zijn ontwikkeld om het zorgvuldig omgaan met groen erfgoed verder te professionaliseren en zijn gericht op een breed scala aan belanghebbenden, waaronder eigenaren, onderzoekers, ontwerpers, toezichthouders en beheerders.  

In het rapport wordt de rijke historie van de Nederlandse tuinkunst belicht, waarbij de nadruk wordt gelegd op het belang van tuinhistorisch onderzoek. Dit onderzoek biedt waardevolle inzichten die niet alleen de belevingswaarde van de tuin kunnen versterken, maar ook cruciaal zijn voor het beheer en de planning van veranderingen. Tuinhistorisch onderzoek is essentieel voor het behoud van biodiversiteit en erfgoed, en is belangrijk in de context van klimaatverandering. Verder gaat het over waardestellingen, en de rol van tuinhistorisch onderzoek in beheer en in verandertrajecten. Er worden richtlijnen gegeven voor procesbeschrijving, het Plan van Onderzoek (PvO) en de uitvoering van het onderzoek. 

Wat vooral handig is, is dat een beschrijving wordt gegeven van de relatie tussen opdrachtgever (de eigenaar) en de opdrachtnemer. De rollen en verwachtingen van beide kanten worden inzichtelijk gemaakt in een tijdlijn. Dat biedt ho.  uvast aan eigenaren en beheerders om hun rol als opdrachtgever voor tuinhistorisch onderzoek goed te kunnen pakken. 

Het document is zeer relevant. Het biedt diepgaand inzicht in de historische, ecologische en culturele aspecten van tuinen en landschappen, wat essentieel is voor het ontwikkelen van duurzame en klimaatadaptieve strategieën voor het beheer van groen erfgoed. 

Deze handreiking is opgesteld door de Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed (RCE) en Stichting In Arcadië.