Mon Plaisir

Schuddebeurs - Zeeland

Schuddebeurs betekent schudt de beurs en slaat op het dure onderhoud van de polder waarin het dorp ligt, al zijn er mensen die beweren dat de naam te maken heeft met een lokale herberg waar de beurs van achteloze bezoekers flink werd geschud. Veel regenten uit Zierikzee stichten hier hun buitenplaatsen. Buitenplaats Mon Plaisir ligt op de plaats van een voor 1595 gestichte landstede. In de eerste helft van de achttiende eeuw (tot 1745) lag hierop een blekerij. Het landhuis telt twee verdiepingen en heeft een brede lijstgevel, die aan de zuidzijde als een erker naar voren komt. Aan de noordzijde is het huis verbonden met een Theekoepel. Op het statiebord van het landhuis stonden tot in de twintigste eeuw houten tuinvazen. De koepel heeft een statiebord en een makelaar met een windvaan. Rond 1750 legde mr. Anthony Ockersse, onder meer raad, schepen en burgemeester te Zierikzee, het buiten aan. Vanaf de stichting behoorde hiertoe een overplaats aan de andere zijde van de Donkere¬weg. Jonkheer Willem Marinus Hendrik de Jonge, die in november 1862 eigenaar van het grote buiten werd, brak een jaar later het ten noorden van de theekoepel gelegen deel van het landhuis af. Voor Noordgouwse begrippen moet het al voor de afbraak een forse woning zijn geweest: de ‘Lijst van schattingen en tellingen’ verricht in de gemeente Noordgouwe door de rijksschatters in 1833 vermeldt voor landhuis, koetshuis en koepel samen, maar liefst 49 vensters en deuren en 5 haardste¬den. Dit aantal suggereert wijst erop dat het huis toen al een eerste en tweede verdieping had. In de Zierikzeesche Nieuwsbode van 25 april 1863 adverteert De Jonge de openbare verkoop van het sloopmateriaal daarvan. Voor 1890 bouwde hij het zuidelijke deel van het huis, waarvan de gevel vooruitspringt en in laatstgenoemd jaar een drietal dubbele tuindeuren had, evenals de aan de noordkant gelegen koepel. Deze waarschijn-lijk vroeger vrijstaande theekoepel met paviljoendak stamt uit de begintijd van het buiten, en heeft een plafond met rococostucwerk. Het achttiende-eeuwse goudleerbehang van de koepel is in de vorige eeuw verkocht aan het Rijksmuseum. Het achttiende-eeuwse toegangshek heeft in het verleden een plaats gekregen aan de zuidkant van de villa. De tuinmanswoning werd rond 1800 gebouwd. Op het minuutplan van de sectie Roosegaart, in gebruik genomen in 1832, is zichtbaar dat toentertijd ten noorden van de vastgebouwde theekoepel een thans verdwenen deel van het gebouwencomplex lag. Mon Plaisir had in 1817 en zelfs nog in 1832 drie vijvers, waarvan de rechthoekige vorm nog herinnerde aan de tijd van de formele tuinaanleg. Willem Marinus Hendrik de Jonge was circa 1875 ook eigenaar van Buitenrust, het vroegere Bleykzigt.