Waterburcht Anholt
Isselburg-Anholt (net over de grens) - Onbekend
Vriend van sKBL
Het Kasteel Anholt of Waterburcht Anholt (Duits Schloss Anholt) is een op twee eilanden gebouwde waterburcht die tevens zijn naam gegeven heeft aan de voormalige stad Anholt, nu een voorstad van Isselburg in Noordrijn-Westfalen. De oorsprong van dit kasteel ligt in een fort uit de 12e eeuw om het bezit van het bisdom Utrecht veilig te stellen. Hoewel de naam suggereert dat Anholt een burcht is, is het eigenlijk een kasteel. De eerste aanwijsbare heer van Anholt was Stefanus I van Zuylen (1234 - 1249). De heerlijkheid Anholt wist zich een status te verwerven waarbij zij rechtstreeks verantwoording schuldig was aan het rijk en de keizer. Rijksvrijen hadden recht op het innen van belasting en tol en op het spreken van recht. Het eerste zichtbare vóór 1169 gebouwde gedeelte bestaat uit een bijna elf meter brede ronde donjon (de zogenaamde \"Dikke Toren\"), en een klein woondeel in de noordoost hoek van het huidige complex en een muur die ooit een ovale ruimte afsloot.De fundatie was op houten palen. In de 14e eeuw, werd het kasteel aanzienlijk uitgebreid en verschilt qua omvang niet erg veel dan de huidige omvang. Het oorspronkelijke woonhuis werd verhoogd en uitgebreid aan de oostelijke en zuidelijke kant met twee vleugels bestaande uit twee verdiepingen. De westelijke en noordelijke voorzijde werd verlengd door twee begaanbare weermuren van twee meter breed, met zeshoekige wachttorens. In de 16e eeuw volgde een uitbouw van woonverblijven in het westen en noorden. Uit deze periode vallen ook de trappentorens te dateren. Na 1700 volgde wederom een uitbreiding, ditmaal in de barokstijl. In het voorjaar van 1945 werden kasteel en landgoed zwaar beschadigd. Van het kasteel was ongeveer 70 procent beschadigd. De toenmalige kasteelheer, Nickolaus Leopold van Salm-Salm, startte onmiddellijk na de verwoesting met de aanvang van de wederopbouw en nam maatregelen ter redding van de burcht. Hij onderkende daarbij dat voor het behoud van het kasteel en haar schatten een nieuwe economische grondslag bedacht moest worden. Het kasteel is nu een museum en in de tuinen kan tegen betaling gewandeld worden. De eerste tuinen dateren uit de 18e eeuw, gemodelleerd naar de Barokke Franse tuinen. In de 19e eeuw, werden sommige delen van het park door de tuinarchitecten Maximilian Friedrich Weyhe en E. Milner herontworpen in de stijl van een Engelse tuin. Deze tuinen werden in 1945 tijdens de oorlog vernietigd, maar vanaf 1962 tot 1995 gerestaureerd. Van 1892 tot 1900 werd een speciaal park aangelegd met als voorbeeld de omgeving van het Vierwoudstedenmeer