Weldam

Markelo - Overijssel

Rond 1380 is voor het eerst sprake van erve en goed Weldam, verbonden aan Wolter van Weldamme. Of het goed naar de eigenaar of dat de eigenaar naar het goed genoemd is, is niet duidelijk. In 1415 wordt Weldam gekocht door Johan Sticke en vanaf dat jaar is Weldam altijd door vererving naar de opeenvolgende eigenaren gegaan. Vervolgens raken de geschiedenissen van Weldam en Twickel vervlochten. Door huwelijk komen ze in een hand, vervolgens is er weer een splitsing door vererving en opnieuw een vereniging door weer een volgende vererving. Het komt dan in de familie Van Wassenaer. Hiervoor, in de 16e en 17e eeuw, ontstaat het rechthoekige hoofdhuis met twee smalle vooruitstekende vleugels in een binnengracht. Verder bestaat uit complex uit twee bouwhuizen en een tuin binnen de buitengracht, een korte laan in de hoofdas en een lange laan als dwarsas; een complex in de Hollands-classicistische tuinstijl. Na circa 140 jaar verhuur en leegstand betrekken Maria Cornelia barones van Heeckeren van Wassenaer (1855-1912) en haar echtgenoot Willem Carel Philip Otto graaf van Aldenburg Bentinck en Waldeck-Limpurg, heer van Middachten (1848 -1912) het huis in 1879. De Engelse architect William Samuel Weatherley (1851-1922) renoveert het hoofdhuis in 1886 en bouwt enige jaren later een achthoekige en een rechthoekige toren. Het huis krijgt zodoende de allure van een kasteel. De Duitse landschapsarchitect Carl Eduard Adolph Petzold (1815-1891) maakt plannen voor de binnentuin en voor delen van het park. Of deze uitgevoerd zijn is niet duidelijk. Al in 1885 worden er nieuwe plannen gemaakt, door de Franse tuinarchitect Éduard André (1840-1911). De tuinen binnen de gracht moeten weer een geometrisch karakter krijgen. André’s leerling Hugo Anne Cornelis Poortman (1858-1953) wordt belast met de uitvoering. Een 17e-eeuwse geometrische tuin wordt met de kennis en beleving van de 19e eeuw gecreëerd. Aan weerszijden van de oprijlaan zijn verdiept liggende rechthoekige parterres met in het centrum een ronde stenen kom en gietijzeren siervazen op de keermuren. Een grote lange berceau vormt de westgrens van de binnentuin. Tussen huis en berceau ligt een ‘Grand parterre’ met broderies in buxus en aansluitend een doolhof met in het centrum een houten uitkijktoren. Achter het huis bevindt zich een grote buxusparterre en een pad met aan weerszijde gesnoeide taxuskegels. Aan de oostzijde zijn de rozentuinen en een gazon tegen de gracht met in buxus de naam MARY te vinden; MARY naar de voornaam van de eerder genoemde barones Maria. Door huwelijk van dochter Isabelle en vererving komt Weldam in bezit van de familie Zu Solms-Sonnenwalde. Vervolgens vinden in de tweede helft van de 20e eeuw uitgebreide restauratiewerkzaamheden plaats. Vandaag de dag is Weldam nog steeds een bezit van de familie Zu Solms-Sonnenwalde.