locatie
Waar
Straal

Tuin toegankelijk Landgoed toegankelijk Rolstoel toegankelijk NSW Openbaar vervoer Honden toegestaan
Adres:
Herenweg 9
 
2105 MB Heemstede
Tel:
Eigenaar:
Stichting Huis te Manpad
Oppervlakte:
19
Openstelling:
nee. Eenmaal per week (zaterdag) met gids of op aanvraag.
Huis:
Nee - particuliere bewoning
Tuin toegankelijk
Tuin:
Ja - Tuin is op zaterdagen om 10u00 te bezoeken van 1 februari tot en met 15 oktober
landgoed toegankelijk
Landgoed toegankelijk:
Ja - Eenmaal per week (zaterdag) met gids of op aanvraag.
Horeca:
Nee
Horeca besloten:
Nee
Horeca
Rolstoel toegankelijk:
Ja
OV bereikbaar
OV bereikbaar:
Ja - Lijn 50 vanaf station Haarlem. Halte Kadijk
Parkeren:
Onbekend - buiten het hek parkeren aan de Herenweg
Wandelroute(s) aanwezig:
Nee
Fietsroute(s) aanwezig:
Nee
Ruiterroute(s) aanwezig:
Nee
honden
Honden:
Ja - honden toegestaan mits aangelijnd
Honden mogen loslopen:
Onbekend
NSW
NSW:
Ja

Huis te Manpad Vriend van sKBL

Heemstede - Noord-Holland

Vriend van sKBL Vriend van sKBL

Het Manpad dankt haar naam aan een zandpad dat van de verharde Herenweg naar de duinen leidde. Zo’n voet- of zandpad noemde men een manpad. De Herenweg (genoemd naar een leger of heir) is eeuwenoud en dient in de late Middeleeuwen om militaire troepen in oorlogstijd of bij nood snel te kunnen verplaatsen. De weg loopt dan van Den Haag tot ver voorbij Haarlem en verbindt grote delen van de kuststreek met dit machtscentrum. Niet ver van de plek waar het huidige huis zich bevindt, stond ooit een hofstede. Deze boerderij, die bekend stond als Klein Manpad, verdwijnt rond 1675. De huidige buitenplaats wordt tussen 1634 en 1640 opgericht en is een initiatief van de Amsterdamse koopman Cornelis Mattheuszn. Heuts (ca. 1595- ca. 1650). Vanaf 1721 vindt een grootscheepse verbouwing aan het huis plaats waarbij ook de tuin volledig wordt hernieuwd. De toenmalige en uit Amsterdam afkomstige eigenaar Wigbolt Slicher (1692-1722) besluit tot de ingrijpende renovatie. Bijzonder is dat zijn aannemer het hoofdhuis een meter opvijzelt. Door deze ophoging wordt een extra kelderverdieping met keuken, voorraad-, jacht- en oogstopslag gecreëerd. Daarvoor bezit het huis enkel een kruipruimte. Bovendien verkrijgt men door de ophoging een beter uitzicht over het omringende park. Tijdens de verbouwing sterft Slicher op jeugdige leeftijd. Zijn jonge weduwe zet de verbouwing voort en neemt zelf de directie over. Veel uit die tijd daterende wijzigingen aan Het Manpad zijn bewaard gebleven zoals de fraaie zichtassen voor en achter het huis. In 1767 koopt David van Lennep (1721-1771) Het Manpad. Ook hij geniet maar kort van dit bezit, maar met hem begint een bijna 200 jaar durende verbintenis tussen de familie Van Lennep en Huis te Manpad. David neemt na aankoop direct het initiatief om het hoofdhuis aan de achterzijde met een derde uit te breiden. Deze vergroting is goed waarneembaar aan de zijkanten van het huis. De beroemde schrijver/politicus en oudste zoon Jacob van Lennep (1802-1868) brengt hier een deel van zijn jeugd door maar hij erft het huis niet. Dat gaat in 1860 bij de dood van zijn stiefmoeder Anna C. van Lennep-Van de Poll (1791-1860) over op zijn halfbroer Aernoud van Lennep (1827-1891). De buitenplaats gaat voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog ernstig achteruit, al komt het huis zelf redelijk door de oorlog. Misschien heeft dit te maken met het ontbreken van elektriciteit en stromend water in het huis. Wel lijdt het park ernstig door clandestiene houthak en later door voedseldroppingen. In 1953 koopt ambassadeur Jan Visser (1903-1985) het huis en redt het van verder verval. In zijn opdracht renoveert architect Dirk Verheus (1907-?) de buitenplaats. In 1973 brengt Visser de buitenplaats onder in de Stichting Huis te Manpad.











Scroll naar boven