locatie
Waar
Straal

Tuin toegankelijk Landgoed toegankelijk Horeca Besloten Horeca Openbaar vervoer Parkeren Wandelroute(s) aanwezig
Adres:
Antwerpsestraatweg 181
 
4631 PN Hoogerheide
Tel:
Eigenaar:
Brabants Landschap
Oppervlakte:
431
Huis:
Nee
Tuin toegankelijk
Tuin:
Ja
landgoed toegankelijk
Landgoed toegankelijk:
Ja
Horeca
Horeca:
Ja - Orangerie Mattemburgh
Horeca besloten
Horeca besloten:
Ja - Orangerie Mattemburgh
Rolstoel toegankelijk:
Onbekend
OV bereikbaar
OV bereikbaar:
Ja - Met een bus vanaf station Bergen op Zoom
parkeren
Parkeren:
Ja - Eigen parkeerplaats aan de Beukendreef in Hoogerheide
wandelroute(s) aanwezig
Wandelroute(s) aanwezig:
Ja
Fietsroute(s) aanwezig:
Onbekend
Ruiterroute(s) aanwezig:
Onbekend
Honden:
Onbekend
Honden mogen loslopen:
Onbekend
NSW:
Onbekend

Mattemburgh

Hoogerheide - Noord-Brabant

Vanaf 1807 koopt Petrus J. Cuypers (1763-1844) hier grond aan en creëert een groot landgoed dat gedeeltelijk aan de Oosterschelde grenst. Cuypers, gehuwd met Maria van Mattemburgh, is tussen 1818 en 1827 burgemeester van Bergen om Zoom. Het landgoed krijgt haar familienaam. Mattemburgh ligt op de zogenaamde Brabantse Wal ligt en bestaat uit vennen, heide- en landbouwgrond en loof- en dennenbossen. Na de dood van Cuypers besluit de weduwe in 1847 tot de bouw van een witgepleisterd neoclassicistisch landhuis. De tuin wordt tussen 1843 en 1878 in fases heringericht. De oranjerie dateert uit 1878 en is in 1960 met zijvleugels vergroot. Voorts bevinden zich op Mattemburgh een koetshuis en een langgevelboerderij. Aan de voorzijde van het huis bevindt zich een opgehoogd bloemperk in de stijl van Hermann von Pückler-Muskau (1785-1871). Na een jaar in Engeland te hebben gewoond, verandert hij zijn in het Duitse Muskau gelegen landgoed in een landschappelijk park, dat hij in 1845 verkoopt aan Willem Frederik van Oranje-Nassau (1797-1881). Jacques Pelletier de Chambure (1899-1982) treedt in 1940 in het huwelijk met de achterkleindochter Marie-Louise Cuypers (?-1967). Eerder erft zij Mattemburgh. Naar haar dood schenkt zij het goed in 1970 aan de Stichting Het Noordbrabants Landschap en het overlijden van haar man in 1982 verwerft deze Stichting de resterende delen van het landgoed. De tuinen zijn hier indrukwekkend.











Scroll naar boven