Spanderswoud

's-Graveland - Noord-Holland

Spanderswoud beslaat een bos- en heidegebied van 213 hectaren. Eerst is het een productiebos van loof- en naaldhout. Sinds 1981 werkt men aan de omvorming naar een natuurlijk bos. De naam Spanderswoud verwijst mogelijk naar dun hout of hakhout, dat hier veel voorkomt. In 1634 verwerft Andries Bicker (1586-1652) dit kavel dat later nog wordt vergroot met delen van de buitenplaatsen Noord- en Zuid-Wolfsbergen en Naarderveldt. In oktober 1672 houden Franse troepen huis in ’s-Graveland. Mensen worden mishandeld, roerende goederen geroofd en de kerk, huizen en landerijen worden verbrand. De scheiding tussen het bos en het gebied waarop de buitenplaats staat, komt in 1708 tot stand. Dan verkoopt Jean Deutz van Assendelft (1693-1741) het aan Balthazar Ringenberg. Hij houdt zelf het bos en de landerijen als investering. Tussen 1737 en 1759 is Jan Wolters eigenaar en komt de naam Spanderswoud voor het eerst voor. Het goed wisselt geregeld van eigenaar maar in 1816 komt Spanderswoud in rustiger vaarwater als Hendrick Backer (1792-1846) en Wilhelmina C. Dedel (1792-1850) het kopen. Frans van Lennep (1890-1980) schetst in Late Regenten in het chapiter Amsterdammers in ’s-Graveland een beeld van deze families en de wijze waarop zij tot 1922 hier de zomer doorbrengen.