Adres |
Backershagenlaan 34 2243 AD Wassenaar (Gemeente Wassenaar) |
Algemene openstelling | Het grootste deel van het park is in bezit van de gemeente Wassenaar en openbaar toegankelijk. |
Huis toegankelijk | Nee |
Tuin toegankelijk | Nee |
Rolstoel toegankelijk | Nee |
NSW | Ja |
OV bereikbaar | Ja |
Parkeren | Ja - Parkeren kan langs de Rust en Vreugdlaan, vlakbij de op- en afrit van de Rijksstraatweg. |
Wandelroutes | Ja |
Fietsroutes | Ja |
Categorieen |
|
Backershagen
Wassenaar - Zuid-Holland
Tussen de buitenplaatsen De Paauw en Rust en Vreugd ligt Backershagen waarin de namen van de eigenaren Cornelis Backer (1693-1775) en zijn echtgenote Maria Clara van der Hagen (1703-1765) samenkomen. Zij erft een oude boerderij die het echtpaar hierna verbouwt tot een omvangrijke buitenplaats. Als Backer door toedoen van stadhouder Willem IV (1711-1751) ambteloos burger wordt, stort hij zich op de verfraaiing van Backershagen. Vruchten daarvan zijn een hoog opgeworpen heuvel met octogonale koepel en een kluizenaarswoning of hermitage. De architecten C. Eduard A. Petzold (1815-1891) en Hermann H.A. Wentzel (1820-1889) zijn ook op Backershagen actief geweest. In 1910 wordt het landgoed opgedeeld in vijf kleinere delen. Het huis Backershagen wordt in 1986/87 herbouwd, nadat het na een leegstandperiode in 1974 door brand wordt verwoest. De theekoepel is een rijksmonument. Het werd in 1771 gebouwd door Cornelis Backer. Het ligt op een kunstmatige heuvel en is goed zichtbaar vanaf de A44. Het bestaat uit twee verdiepingen. De trap ligt verscholen achter een paneel. Over dit gebouw schreef C. Johan Kieviet het jeugdboek De geheimzinnige koepel (1918). De voormalige hovenierswoning ligt nog dichter bij de rijksstraatweg. Als prins Frederik van Huize De Pauw naar Backershagen liep, ging hij over het pad dat langs de theekoepel voerde. Aangezien de heuvel dreigde te verzakken, liet hij een keermuur aanleggen door twee Duitse architecten, Eduard Petzold en Hermann Wentzel. De muur werd aan de bovenkant afgewerkt door een bakstenen leuning. De keermuur werd in 2007 gemeentelijk monument, waarna hij in 2008 werd gerestaureerd. Sinds 1910 hoort de koepel en de keermuur tot landgoed de Wiltzanck.