Een buiging voor vrijwilligers op KBL

Onderzoeker Sjon Onnekink en Landgoed Zypendael
Veel onderzoek naar KBL wordt verricht door mensen die geraakt zijn door een plek en hun vrije tijd besteden aan het napluizen van de geschiedenis van die plek en de mensen die er gewoond hebben. Sjon Onnekink was zo’n gepassioneerde onderzoeker. Opgeleid als theoloog en psycholoog besloot hij dat schrijven beter bij hem paste en begon een eigen tekstbureau, De Raaf. Toen hij samen met zijn vrouw Maria in 2002 vlakbij Huis Zypendaal kon gaan wonen in het zogenaamde Gouverneurshuisje, raakte hij gefascineerd door zijn nieuwe omgeving. Hij publiceerde in eerste instantie over enkele gebouwen die hoorden bij de historische buitenplaats Zypendaal zoals boerderij De Teerplaats en Casa Bianca, de dienstwoning van de pluimgraaf die zorgde voor het gevogelte en de koeien. In 2013 richtte Onnekink zijn aandacht op Huis Zypendaal en zijn bewoners, de familie Brantsen. Jarenlang deed hij onderzoek en doorzocht archieven. Groot was zijn enthousiasme als hij weer iets nieuws had ontdekt. Zijn ontdekkingen, de historische feiten en de mooie verhalen legde hij vast in een boek. Zijn vader Joop Onnekink vertelt: ‘Als hij een hoofdstuk af had, kwam hij langs om het te delen. Kijk er even naar, zei hij dan. En dat deden mijn vrouw en ik graag’. Na vijf jaar van intensief onderzoek en schrijfwerk was het boek in 2018 klaar. Sjon had de omslag voor het boek al uitgezocht, toen het noodlot toesloeg en hij plotseling overleed. Hij was slechts 54 jaar. Het was zijn broer David, docent geschiedenis aan de Universiteit van Utrecht, die besloot dat het boek er toch moest komen, als monument voor zijn overleden broer. En zo gebeurde. Met steun van de rest van de familie regelde David dat het boek eind 2020 in eigen beheer kon worden uitgegeven. De belangstelling bleek groot en de eerste druk is inmiddels uitverkocht. Het monument staat.

(zie de rubriek boeksignaleringen voor een recensie van het boek Landgoed Zypendaal en de familie Brantsen door Sjon Onnekink)

Onderzoeker Sjon Onnekink

De vrijwilligersploeg van het Wehlse bos
Piet ’t Jong, rentmeester van Landgoed Het Jagershuis, vertelt met enthousiasme over de vrijwilligers van Stichting Vrienden van het Wehlse Bos. Al bijna 25 jaar komen 20 tot 25 vrijwilligers iedere zaterdagmorgen bijeen om aan het werk te gaan in het Wehlse bos. Het zijn hoofdzakelijk gepensioneerde mannen die in de directe omgeving van het Wehlse bos wonen.

In 1997 hebben Harry Moorman, gepensioneerd directeur-beheerder van Het Jagershuis en Wim Gotink, gepensioneerd wethouder, het initiatief genomen voor deze vrijwilligersgroep, nadat hij als bosbeheerder met pensioen was gegaan. Vorig jaar heeft Harry Moorman voor zijn inspanningen de zilveren eremedaille van de gemeente Doetinchem gekregen. Als het gaat om werken in het bos, is de groep vrijwilligers van alle markten thuis. Zij doen snoeiwerk, planten bos aan, hakken bomen om en verzagen of kloven deze tot openhaardhout, houden de paden schoon, legen vuilnisbakken en plaatsen borden. Het is een trouwe groep vrijwilligers, die het inspannende werk tot op hoge leeftijd blijft doen. En met plezier. Het is niet alleen werk, maar ook gezelligheid bij een kop koffie en tijdens het jaarlijkse feestje.

Aan de slag in het bos betekent vaak werken met professioneel materieel. Sommige vrijwilligers waren dat vanuit hun eerdere werk al gewend. Zo bedienen twee gepensioneerde timmermannen de houtzagerij en zijn het de boeren die moeiteloos met de trekker rondrijden. Er zijn echter ook vrijwilligers die speciaal hun zaagcertificaat hebben gehaald om een kettingzaag te mogen hanteren. De Stichting Vrienden van het Wehlse Bos betaalt zo’n opleiding en zorgt ook voor werkkleding, gereedschap en dergelijke. De middelen hiervoor komen onder andere uit de verkoop van openhaardhout en donaties van leden.

Eind vorig jaar heeft de groep vrijwilligers een bijzondere klus onder handen genomen: het opknappen van het zogenaamde Parkbos met de Keltische boomkalender die 21 boomsoorten omvat. De oude Kelten geloofden dat de boom die heerst op je geboortedag je karakter bepaalt. In het Parkbos zijn bomen bijgeplant en dode bomen, bramen en opslag weggehaald. Als klap op de vuurpijl zijn maar liefst 6.000 bollen geplant van negen verschillende soorten stinzenplanten. Het wordt een extra kleurrijk voorjaar in het Wehlse bos met dank aan de vrijwilligers.

De vrijwilligers in het Wehlse bos, ©Hermien Jansen

27 jaar trouwe dienst: Co Meulemans en buitenplaats Wester- Amstel
Een mooie blijk van waardering voor een trouwe vrijwilliger verscheen in Nieuwsbrief De Buitenplaats van de Stichting Vrienden van Wester-Amstel, nadat vrijwilliger Co Meulman op 96-jarige leeftijd was overleden. Deze In Memoriam is geschreven door Els Cramer en met toestemming overgenomen.

“Op 31 juli 2020 is onze gezamenlijke vriend Co Meulman op 96-jarige leeftijd heengegaan. Co was vanaf 1993 vriend en tuinvrijwilliger van de Stichting Vrienden van Wester-Amstel. Wij hadden allemaal het grootste respect voor Co. Hij had een volkomen eigen levensstijl en was een buitengewoon levenslustige en trouwe vrijwilliger. In de oorlog hielp Co Joodse mensen waarvoor hij de Yad Vashem onderscheiding kreeg. Veertig jaar werkte hij in dienst van de Noorse Spoorwegen, waar hij tot zijn pensionering woonde met vrouw en dochter. Later, toen hij weduwnaar werd, nam hij studenten in huis, waar hij een levendig contact mee onderhield en de nodige levenswijsheid meegaf. Twee oud-studenten gaven hiervan ontroerend blijk tijdens zijn uitvaart.

Co schuwde grote feesten niet. Toen hij 85 werd huurde hij een grote feesttent om op Wester-Amstel zijn verjaardag te vieren. De rijkelijk aanwezige gasten gaven hem een royale bijdrage voor de Stinzentuin kado. En op zijn 95ste organiseerde hij een groot feest in restaurant De Veranda aan de Amstelveenseweg waar iedereen zo welkom was. Zijn 96ste en laatste verjaardag vierde hij op 11 juli, hier op Wester-Amstel, met zijn geliefde tuingroep. Wij herinneren Co als altijd met pijp, geïnteresseerd en levendig. Beschaafd, geestig en erudiet. De stinzentuin was de afgelopen 27 jaar zijn lust en zijn leven. Zijn naambord alhier vormt een blijvende nagedachtenis aan een memorabele man.

Co Meulman tijdens het feest voor zijn 85ste verjaardag op Wester-Amstel
Scroll naar boven