Juni 2018
Over interieurbehoud…
Onlangs verzond de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed de volgende uitnodiging:
“Geachte mevrouw, heer,
De RCE heeft 72 interieurensembles op een digitale landkaart samengebracht. De kaart is voorzien van prachtig beeldmateriaal en bijzondere achtergrondverhalen over de totstandkoming van deze ensembles. Het doel van de kaart is door herkenning en erkenning van interieurensembles het behoud van dit bijzondere erfgoed te stimuleren.
Dankzij uw medewerking is het mogelijk geweest dit unieke en omvangrijke digitale document te maken. Daarom nodig ik u van harte uit voor de feestelijke presentatie van de digitale kaart. Deze vindt plaats op vrijdag 22 juni 2018. Ik kijk ernaar uit u dan te ontmoeten.
Met vriendelijke groet,
Susan Lammers
Algemeen directeur”
Ik ben blij met dit initiatief maar ook met het feit dat de RCE zich samen met een groep eigenaren, (kunst-)historici, architecten en interieurspecialisten inspant voor het meer zichtbaar maken van bijzondere (historische) interieurs in ons land. Aan hun instandhouding leveren talrijke KBL een wezenlijke bijdrage. Bovendien is menig goed ingericht stadshuis historisch gezien nauw verbonden met een historische buitenplaats. Immers, adel en gefortuneerde burgers bewoonden eeuwenlang zowel een huis in de stad als een buitenplaats en werden beide woningen door een en dezelfde familie ingericht, onderhouden en vaak weer overgedragen op een volgende generatie. Daarmee zijn aanzienlijke (oude) stadshuizen in de meeste provincies dan ook vaak verbonden met historische buitenplaatsen en kastelen.
Aan dit specifiek onderwerp wijdt het Vlaamse Kasteel Hingene bij Antwerpen zelfs een aparte tentoonstelling tijdens deze komende zomer. Men toont hier aan de hand van gereconstrueerde vertrekken, hoe het inmiddels gesloopte stadspaleis van de adellijke familie D’Ursel aan de Houtmarkt in Brussel er van binnen uit moet hebben gezien. Hun buitenhuis was het kasteel te Hingene dat nu deze bijzondere expositie organiseert. Op dit evenement kan men zich een beeld vormen hoe het stadspaleis er uit zag en welke relatie er bestond tussen het hertogelijk stads- en buitenhuis. Elders in deze nieuwsbrief, bij de boekbesprekingen, kunt u meer lezen over deze interessante expositie, die voor individuele bezoekers enkel op zondagmiddagen te bezoeken is. Zie hier de boekbespreking.
Zelf herinner ik mij goed hoe ik jaren geleden in een museaal ingericht grachtenpand te Amsterdam ontdekte, kort nadat wij op buitenplaats Het Manpad te Heemstede waren gaan wonen, met welke nauwgezette inrichtingsprincipes de vroegere stedelijke elite hun huizen inrichtten. Goede smaak was algemeen en vaak rustte zij hun interieurs uit met Aubussons of Deventerkleden op rijk gelegd parket, majestueuze kroonluchters, overeenkomende types commodes, kasten en ander meubilair en de wanden met textiel werden bespannen en opgesierd met familieportretten of appliques. Velen van hen erfden of verzamelden porselein, zilver of andere kunstobjecten. Er golden ongeschreven inrichtingsregels en daarvan afwijken was in die in vaste patronen denkende milieus ongewoon en niet wenselijk. In een goed maar overeenkomend ingericht huis herkende de eigen kring smaak en verfijning. Dat is in onze tijd geheel anders en zijn vele huizen ontdaan van bewerkelijk antiek. Laatst hoorde ik een verhaal over een dochter die een oude familiekast wel wilde adopteren maar dan wel op voorwaarde dat zij het meubelstuk wit mocht overschilderen. sKBL merkt dat meubel- en antiekbezitters ons in toenemende mate (soms wanhopig) bellen of wij ergens een KBL weten waar een oude kast, staande horloge, dekenkist of kleed naar toe kan. Sommigen weten zich geen raad met de spullen die zij hun leven lang hebben verzorgd en gekoesterd, als blijkt dat hun kinderen niet geïnteresseerd zijn en dat kunst- en antiekveilingen weinig tot nauwelijks iets opbrengen. Ik hoop dat het tij voor oude inrichtingsobjecten gaat keren. Zelf put ik wat hoop uit de overigens ook weer zorgelijke ontwikkeling dat antieke voorwerpen met scheepsladingen tegelijk naar Amerika worden vervoerd, want daar is ‘vintage’ ‘hot’. Hopelijk waait de wind weer over.
Binnen onze organisatie werken wij met onverminderde energie door aan de realisatie van onze doelstellingen. Dat dit soms welkome extra vruchten afwerpt bewijzen ook de financiële bijdragen die particulieren ons doen. Onlangs besloot een Zeeuwse dame ons als particulier donateur te ondersteunen en gaf een jubilerend rentmeesterskantoor een door hun relaties bijeen gezameld geldbedrag aan sKBL. Verder breidde het Vrienden- donateursnetwerk van sKBL zich weer verder uit met het toetreden van Kasteel Hoensbroek, Kasteel Borgharen, het Kasteel van Woerden, Bierman Henket Architecten, Buitengoed Panoven (Zevenaar), Landgoed Bouvingne (Breda), Landgoed Linschoten, Kasteel Nederhoven en Stichting Overtuin Bisdom van Vliet (Haastrecht). Behalve de toetreding van weer enige particuliere huizen (Linschoten, Borgharen, Nederhoven) is het ook goed u te kunnen melden dat door het deelnemen van Kasteel Hoensbroek het aantal in sKBL verenigde kasteel- en buitenplaatsmusea nu 42 bedraagt.
Ik wens u een mooie zomer toe waarin ik u graag uitnodig een of meerdere mooie kastelen, historische buitenplaatsen of landgoederen in ons land te gaan bezoeken. U zult er genieten!
Met vriendelijke groeten,
René W.Chr. Dessing
directeur sKBL
rdessing@skbl.nl
06 22 801 668